فوت رضا فاضلی

رضا فاضلی تاریخی شد

درود بر دوستان؛

گرچه دیر است و تقریبن یک هفته از درگذشت روشنگر بزرگ حال حاضر می‏گذرد، ولی وظیفه داشتم به این مناسبت سیاهه‏ای بیاورم تا هم دل اندوهبار خود را سبک کنم و هم انجام وظیفه کرده باشم. زیاد بلد نیستم در این موارد مطلب بنویسم، تنها می‏توانم حس و حال درونی خود را اندکی قلمی کنم.

رضا فاضلی گرامی، پدر معنوی ما هم مانند پیامبر و امام و شاه و غیره، یک چینش از ذرات بنیادین بود (به تعبیر یکی از دوستان) که مانند همه آمد و رفت. و باز هم مانند همه از خود یادگاری‏هایی گذاشت که نامش را زنده نگه دارد. به قولی او با مرگ جاودانه شد.

فاضلی یک مرد لوتی و خردمند بود که در راه گشترش خردورزی و خرافه زدایی شاید بیش از بقیه تلاش کرد. وقت و زمان خود را برای اینکار می‏گذاشت و در عین حال، اعصاب خود را قربانی کله زنی با عده‏ای می‏کرد. در این راه پسر خود را از دست داد و بیژن هم قربانی جنایت ورزی و خون‏خواهی دشمنان خرد شد. به لطف سخنان او بسیاری از جوانان و ایرانیان رها شدند و دانا. مرگ او که در طول دوران زندگی‏اش نه کسی را کشته و نه کسی را آزرده و بلعکس بسیاری مغزها را پرورانده، برای ما خیلی اندوه‏ بار و دل آزار بود. شاید مانی گرامی بسیار بهتر از من در این باره نوشته باشد. آن را در اینجا بخوانید.

او نمرده است و راهش رهروان زیادی دارد. فاضلی یک اندیشه و یک تفکر است، اندیشه هرگز نمی‏میرد.

یادش گرامی باد.